CZAS NA DYSKUSJĘ O STREET ARCIE
Wszystko, co kiedykolwiek chciałeś wiedzieć o street-arcie, ale bałeś się zapytać. A Frąckiewicz się nie bał i pytał. A że pytał najciekawszych twórców street-artu, to się dowiedział. A teraz wszyscy mogą się dowiedzieć. Tylko, że mają łatwiej, bo nie muszą pytać, a wystarczy, że przeczytają.
- Ziemowit Szczerek
"Żeby było ładnie. Rozmowy o boomie i kryzysie street artu w Polsce" Sebastiana Frąckiewicza to pierwszy w Polsce zbiór obszernych rozmów z polskimi twórcami street artu i murali.
Moda na street art nie maleje, jednak o samym zjawisku wciąż niewiele wiadomo. Dotychczas temat rozpatrywany był głównie na poziomie wizualnym, w postaci albumów przedstawiających prace artystów.
Nie mieliśmy jeszcze okazji zetknąć się z publikacją przedstawiającą street art od podszewki. Książka jest serią wywiadów przeprowadzonych przez autora z twórcami street, a właściwie - urban artu. Wśród rozmówców znaleźli się artyści reprezentujący różne pokolenia oraz organizatorzy festiwali streetartowych. Umiejętnie sformułowane pytania sprawiają, że dyskusja staje się pasjonującą, wciągającą lekturą oraz ciekawym dyskursem ujmującym zjawisko z krytycznego punktu widzenia.
Publikacja uświadamia przede wszystkim problem komercjalizacji i niebezpiecznego sposobu myślenia o sztuce ulicy jako dekoracji pozbawionej cech sztuki krytycznej, która ma skłaniać odbiorcę do myślenia. Uzmysławia jak skomplikowana jest praca w przestrzeni publicznej. Pomaga też zrozumieć mechanizmy prawne, społeczne i polityczne, z którymi zmagają się artyści, organizatorzy oraz odbiorcy.
Istotnym wątkiem, przewijającym się przez niemal wszystkie wywiady jest temat murali, opanowującej miasta tzw. muralozy. To jak malarstwo wielkoformatowe zdominowało inne formy street artu i przyczyniło się do narastającej tendencji komercjalizacji oraz wykorzystywania przez władze tego rodzaju sztuki do gentryfikacji miast.
Dyskusja zwraca uwagę na powiązania wynikające z legalnych jak i nielegalnych działań w przestrzeni publicznej, ich odbioru przez mieszkańców i wypływające z tego powodu zarówno inspiracje jak i ograniczenia dla twórców.
„Żeby było ładnie” jest pozycją obowiązkową dla każdego zainteresowanego tematyką street artu i sztuki w przestrzeni publicznej, ale również cenną publikacją dla wszystkich, którzy interesują się problematyką przestrzeni publicznej.
W książce znajdują się wywiady z następującymi osobami: Adam Jastrzębski (Ixi Color), Grzegorz Kmita (Patyczak), Mariusz Liber (Twożywo), Peter Fuss, Rafał Roskowiński, Magdalena Drobczyk, Michał Wręga (Sepe), Michał Kubieniec (kurator Katowice Street Art Festival), Teresa Latuszewska-Syrda (prezes Fundacji Urban Forms), Przemysław Blejzyk (Sainer), Michał Linow (Pikaso), Sławek Czajkowski (Zbiok), Wojciech Kołacz (Otecki), Mariusz Waras (M-city).
Sebastian Frąckiewicz (ur.1982) jest dziennikarzem kulturalnym i krytykiem komiksowym. W latach Od 2007 - 2012 r. współpracował z czasopismem "
Przekrój", pisał także m.in. dla "
Lampy", "
Tygodnika Powszechnego",
Dwutygodnik.com. Obecnie publikuje w tygodniku "
Polityka". Prowadzi również bloga
Outline (www.komiks.blog.polityka.pl). W 2012 r. opublikował książkę "
Wyjście z getta. Rozmowy o kulturze komiksowej w Polsce". Stypendysta MKiDN.
Książka „
Żeby było ładnie” została zrealizowana w ramach stypendium MKiDN na II połowę 2014.
Wydawcą publikacji jest Galeria Miejska "
Arsenał" w Poznaniu wspólnie z Wydawnictwem Witanet, skład i oprawę graficzną przygotował artysta Honza Zamojski
E-book dostępny w formatach:
Oddajemy w Wasze ręce tomik zawierający wiersze napisane od 2004 roku do dziś. Autorka zaczęła pisać od 1993, a wynikło to, jak sama twierdzi, z nudy dorastania. Wiersze długo były w rozsypce. Katarzyna zdecydowała zupełnie niedawno aby pozbierać je i wydać w formie tomika. Wiersze pochodzą z różnych momentów życia Autorki. Napisała je w chwilach szczęścia jak i tych mniej szczęśliwych. Z czasem zaczęły stanowić całość.
Katarzyna Osiadacz wychowała się w małej wiosce. Odkąd pamięta zawsze lgnęła do literatury. Pamięta jak w przedszkolu, z zapartym tchem słuchała, jak pani czytała opowiadania. W szkole średniej polubiła teatr. Od zawsze intrygowali ją ludzie i to, co im w duszy gra. Każdy człowiek, którego spotkała na swojej drodze wnosił coś nowego do jej życia, czegoś ją nauczył. W pewnym momencie odkryła, że wiersze przychodzą same, gdy obserwujemy pory roku, przyrodę i ludzi. Dlatego postanowiła swoje obserwacje, spostrzeżenia i emocje przenieść na papier.
Liczymy, że zawarte w tomiku wiersze sprawią Czytelnikom ogromną radość, że dodadzą Czytelnikom otuchy.
